Hayat herkesi kırar ve sonrasında çoğu o parçalanmış halleriyle daha güçlüdürler. Ernest Hemingway “Tüm bunlar bir insanın başına nasıl gelebilir, nasıl bu kadar büyük bir acıya layık görülebilir ki insan?” diye sorup ellerini başının arasına…
Denemeler
Âşığın Son Nefesi
Yalnızız, yapayalnız. Şaşkın ve öfkeli gözlerle etrafımıza bakıp tüm bu olup bitene bir anlam vermeye çalışıyoruz. “Gördüğüm ve hissettiğim şey neydi?” diye sayıklayıp cevap bulmak için birilerini arıyoruz fakat anlıyoruz ki eşrefi mahlukat olan insanın…
Tüketerek Mahvolmak ya da Mutlu Olmak
Doyumlarımızın peşinden koşturup durdukça “hayata yapıştıkça”, mutlu falan olmuyoruz; olsa olsa, mutluluğun yerine koyduğumuz birtakım hazların, gergin ve belirsiz dünyasında yaşayıp gidiyoruz. Ulus Baker, Yüzeybilim Fragmanlar. Modern dünya mutluluğa ve pozitif düşünmeye bir din gibi…
Bağların Yitimi ve Bize Kalan Boşluk
Yaşamanın değil de yaşayacak olmanın tedirginliği bu. Zamanın durmasını istediğim günlerde zamanın yok oluşuna şahitlik. Aynanın yalanladığı yüzüm, alnımda belirginleşen çizgiler, bazı hatıralara sımsıkı sarılan zihnim ve baba mirası keder. O en güzel pozu veremedik…
Sürekli Bir Yutkunma
Onun sevgilim olduğunu hayatımız yıkıldıktan sonra fark ettim. Selim İleri, Yarın Yapayalnız. Sevgili Tanrım, Yüzümü boydan boya parçalayan bu bıçak yarasını neden hep sana anlatmak ve göstermek istiyorum? Neden annesinin eteğine yapışıp ısrarla çeken…
Yoldan Savrulmuşlara
ve ben siyah bir mum gibi sana yanmak için buradayım, yanmak siyah bir mum gibi af dilemeye yüzü olmadan. Osip Mandelstam, Siyah Mum. Endişeyle bakıyorsun fırtınayla dağılmış yüzüme ve “bu, artık o adam değil”…
Yaşamanın Silinmez Lekesi
Rüyaların sonuna ulaştım; Şimdi uyuyanlar arasında ne yapacağım? Tüm kurgu bir akış üzerinedir, devam eden, durmayan, bazen şiddetlenen, bazen yavaşlayan ama hep ilerleyen bir akış. Durdurmanın, geri döndürmenin ve yok etmenin mümkün olmadığı bir…
Burada Kalamam, Başa Dönemem
Yaradan beni ne ardıç ne çınar ufarak çayır Koşumun gıcırdar ölmek dilerim Bağrım kaynıyordur yüklerim ağır Süleyman Çobanoğlu, Tekfurun Kızı. Vuruldum. Kendi evimde vuruldum. Her şey yolunda ve hepimiz güvendeyken vuruldum. İki bıçak, bir…
Bitmeyen Hüznümüz ve Değişken Arzu
Artık çok geç, her zaman hep geç olacak. Albert Camus, Düşüş. Hepimiz zamanın bir yerinde birinin fotoğrafına son kez bakmışızdır. Son bir veda ve son bir bakış. O kişi zihnimizde artık o haliyle kalır;…
Çağın En Havalı Putu: Kişisel Gelişim
İnsanın günden güne içine gömüldüğü o derin yalnızlık, bizim büyük yalnızlığımız. Yalnızız çünkü oturduğumuz sofralar, yaşadığımız evler, çalışma şartlarımız ve hatta eğlence biçimlerimiz yalnızlık üzerine kurulu. 1+0 daireler, mutfakta tencere kaynatmak yerine moto kuryelerle kapımıza…